சிந்தித்தார்கள்! வென்றார்கள்! – 10
உலகத்தை நீங்கள் இன்று காணும் நிலையிலிருந்து ஏதாவது ஒரு வழியில் சிறந்ததாக மாற்ற முயற்சிக்க வேண்டும் என்ற உன்னத நோக்கத்தை, இம்மண்ணில் மலரும் ஒவ்வொரு மனிதரும் கொண்டிருப்பதோடு, அதைச் செய்துவிட்டுச் செல்ல வேண்டும்” என்று கூறியவர், மாபெரும் செல்வந்தர் ஆன்ட்ரூ கார்னகி. இந்த வார்த்தைகளைத் தனது வாழ்வாக்கிச் சென்ற மாபெரும் மனிதர் தான் ஆன்ட்ரூ கார்னகி.
வணிகப் பேரரசர், மாபெரும் நன்கொடையாளர் என்று புகழப்பட்ட ஆன்ட்ரூ கார்னகி, ஸ்காட்லாந்து நாட்டில் மார்க்ரெட் கார்னகி மற்றும் வில்லியம் கார்னகியின் மகனாக 1835 – ஆம் ஆண்டு, நவம்பர் மாதம், 25 – ஆம் நாளில் ஒரு ஏழைக் குடும்பத்தில் பிறந்தவர். இவருடைய தாத்தாக்கள் மிகப்பெரிய வசதி படைத்தவர்களாகவும், செல்வாக்கு மிக்கவர்களாகவும் திகழ்ந்தவர்கள். ஆனால், ஆன்ட்ரூ கார்னகி பிறந்த சமயத்தில் அவரது அப்பா செய்து வந்த நெசவுத் தொழில் மிகவும் மலிவடைந்து, வறுமையில் தான் வாழ்க்கை துவங்கியது. பொருளாதாரப் பின்னடைவால் நாட்டில் பட்டினியும், வறட்சியும் தாண்டவமாடியது.
ஆன்ட்ரூ கார்னகி தனது அடிப்படைக் கல்வியை டன்ஃபெர்ம்லைனில் இருந்த, இலவசப் பள்ளியில் படித்தார். காஸ்க்கின் ஆடம் ரோலண்ட் என்பவர் இந்த நகரத்துப் பிள்ளைகளுக்கு இலவசக் கல்வி தரத் தந்த பள்ளியாக இருந்தது. குடும்ப வறுமை வாட்டியதால் வாழ்வாதாரம் தேடி கார்னகியின் குடும்பம் 1848 – ஆம் ஆண்டு அமெரிக்காவின் பென்சில்வேனியாவில் இருந்த அலெகெனிக்குச் செல்ல ஆயத்தமாயினர்.
இளமை, வறுமை
வில்லியம் கார்னகி முதன்முதலில் தன் குடும்பத்தை அழைத்துக் கொண்டு விக்டோரியா மகாராணியைக் காண ஒரு வெளியூர் பயணம் மேற்கொண்டிருந்தார். அதன் பிறகு தன் குழந்தைகளுடன் அமெரிக்காவுக்குப் பயணமாகினார். இந்தப் பயணம் மிகவும் சவாலானதாக இருந்தது. கடற்பயணம் என்பதால் சரியான உணவின்றி, உறக்கமின்றி, உடல்நலமின்றி மிகுந்த சோதனைகளை அனுபவித்தே தன் குடும்பத்தை அலெகெனிக்குக் கூட்டி வந்தார் வில்லியம் கார்னகி.
அலெகெனியில், ஸ்காட்லாந்து நாட்டுக்குச் சொந்தமான ஆங்கர் காட்டன் மில்லில் தந்தையும், மகனும் வேலைக்குச் சேர்ந்தனர். அப்போது கார்னகியின் வயது பன்னிரண்டு. அந்த இளம் வயதில் ஒரு வாரத்துக்கு 1.2 டாலர் சம்பளத்திற்கு வேலை தரப்பட்டது. ஒரு நாளைக்கு பன்னிரண்டு மணிநேரம் வேலை, காலை எட்டு மணிக்குச் சென்றால் இரவு எட்டு மணிக்கு வேலை முடியும். ஆறு நாட்கள் வேலை செய்ய வேண்டும்; ஞாயிறு மட்டுமே விடுமுறை. அந்தப் பருத்தி ஆலையில் பாபின் பையனாக வேலை செய்தார் கார்னகி. பாபினில் நூல்களை மாற்றும் வேலை, பொழுது முழுவதும் ஓடி, ஓடி வேலை செய்யும் கடும் உழைப்பில் துவண்டார் பன்னிரண்டு வயதுச் சிறுவனான கார்னகி. உழைப்பின் அருமையையும், வறுமையின் கொடுமையையும் இங்கே தான் கண்டு கொண்டார்.
ஓராண்டில் வில்லியம் கார்னகி தன் வீட்டிலேயே நெசவுத் தொழில் செய்ய ஆரம்பித்தார். அதைப்பற்றி ஆன்ட்ரூ கார்னகி சொல்வதையே நாம் கவனிக்கலாம். “அலெகெனியில் என் அத்தை வீட்டு மாடியில் ஒரு அறையில் தான் எங்கள் குடும்பம் வசித்தது. என் மாமா நெய்வதை நிறுத்திவிட்டதால் என் அப்பாஅதைப் பயன்படுத்திக் கொண்டார். மேஜை விரிப்புகள் செய்ய ஆரம்பித்தார். நெய்தது மட்டுமின்றி, நெய்த பிறகு தானே ஊர், ஊராகச் சென்று விற்றார். மொத்தமாக யாரும் அப்போது வாங்க மாட்டார்கள். எனவே வீடு, வீடாகச் சென்று விற்றார். அதனால் கிடைத்த வருமானம் குறைவுதான்” என்று தன் தந்தையின் உழைப்பைத் தன் சுயசரிதை நூலில் நினைவு கூறுகின்றார் கார்னகி.
வீட்டிற்கு வேலைக்காரர் இல்லாததால் எல்லா வேலைகளையும் அவரது அம்மாதான் செய்வார். செய்து முடித்ததும் ஷுக்களை ஒட்டும் பணி செய்தார். நடு இரவில் எழுந்தாலும் அவர் இதைச் செய்து கொண்டிருப்பதைத் தான் பார்த்ததாக கார்னகி எழுதுகின்றார். “பகலிலும், இரவிலும் வீட்டு வேலைகள் செய்து முடித்த பிறகு, இடைவெளியில் என் தம்பி, அம்மாவின் மடியில் அமர்ந்து ஊசியில் நூல் கோர்த்தும், நூலில் மெழுகு தடவியும் உதவி செய்ய, எனக்குச் செய்ததைப் போலவே, அவனுக்கும் ஸ்காட்லாந்தின் அற்புதமான நாடோடிப் பாடல்களை மனப்பாடமாகப் பாடுவாள் அல்லது நீதிக்கதைகள் கூறுவாள்” என்று எழுதுகின்றார், ஆன்ட்ரூ கார்னகி.
இப்படித்தான் பல பணக்காரக் குழந்தைகளைவிட ஏழைக் குழந்தைகளுக்கு நல்ல விஷயங்கள் கிடைக்கின்றன என்றும் கூறுகின்றார் கார்னகி. தன் தாயைப் பற்றிச் சொல்லும் போது “தாதி, சமையல்காரி, ஆசிரியை, நிர்வாகி, ஞானி என்று எல்லாம் கலந்த ஓர் அம்மா” என்றும், தந்தையைப் பற்றிச் சொல்லும் போது, “உதாரண புருஷர், வழிகாட்டி, ஆலோசகர், நண்பர் என்று எல்லாம் கலந்த ஒரு அப்பா” என்று தன் தாய், தந்தையரை நெஞ்சாரப் புகழ்கின்றார் கார்னகி.
“என் அம்மாவிற்கு ஓய்வே கிடையாது. இத்தனை வேலைகளுக்கு நடுவிலும் எங்கள் அண்டை வீட்டார் தங்கள் பிரச்சினைகளுக்கு உதவி பெறவும், ஆலோசனை பெறவும் வருவார்கள். அவர்களுக்கும் நேரம் ஒதுக்கி ஆலோசனை தந்து மகிழ்வித்திருக்கின்றார்” என்று பகிர்ந்து கொள்கின்றார், கார்னகி.
‘ஆன்ட்ரூ கார்னகி’ எழுதிய அவரது சுயசரிதை கண்ணதாசன் பதிப்பகம் மூலம் இணையவழி நூலாகக் கிடைக்கிறது. படிக்கவும், பயன்பெறவும் சிறந்த நூலாக உள்ளது.
ஆன்ட்ரூ கார்னகி ஓராண்டு கழித்து வாரத்துக்கு 2.0 – டாலர் பணம் தரும் வேலையில் சேர்ந்தார். இரண்டு டாலர் பணத்துக்கு, முன்பு செய்த வேலையைவிடக் கடுமையான வேலையை வாங்கினார் ஜான் ேஹ என்ற அந்த முதலாளி. பாபின் தொழிற்சாலையின் பாதாள அறையில் கொதிகலனுக்கு நெருப்பு மூட்டிப் பார்த்துக் கொள்ளும் வேலை. நாள் முழுவதும் 13 – வயதில் அனலில், வெப்பத்தில் வெந்து உருகினார்். சில சமயம் அந்தக் கொதிகலனில் சூடு போதவில்லை என்றும், சில சமயம் அதிகச் சூடு வருகிறது என்றும் கூறி நெருப்பைக் குறைக்கவும், கூட்டவும் சொல்வார்கள். அப்படிச் செய்யும் போது அந்தக் கொதிகலன்கள் வெடிக்கும் சூழலும் எழலாம் என்பதால், பயந்து பயந்து தன் வேலையைச் செய்தார் இளம் கார்னகி. பணத்தின் அருமையை, தேவையை இந்தத் தொழிற்சாலையின் வேலை உணர்த்தியது.
இதனைத் தொடர்ந்து வாரத்துக்கு இரண்டரை டாலர் சம்பளம் தந்த ஓஹியோ டெலிகிராப் நிறுவனத்தில் வேலைக்குச் சென்றார். இந்த பிட்ஸ்பர்க் அலுவலகத்தில் பணிசெய்த போது முக்கிய மனிதர்கள், பெரிய வணிகர்கள் பலருடன் தொடர்பு கொள்ள வாய்ப்புக் கிட்டியது. தந்திகளின் சமிக்கைகள் உருவாகும் வெவ்வேறு ஒலிகளை வேகமாகக் கற்றுக்கொண்டு, அவற்றைக் காகிதத்தில் எடுத்துச் செய்தியாகத் தருவதற்குப் பதிலாக, தன் காதுகளாலேயே கூர்மையாகக் கேட்டு, அவற்றைச் செய்தியாக வழங்கியதன் மூலம் பாராட்டுதல்களையும், ஊதிய உயர்வையும் பெற்றார் கார்னகி.
கர்னல் ஜேம்ஸ் ஆண்டர்சன் என்பவர் ஒவ்வொரு சனிக்கிழமை இரவும், வேலை செய்யும் சிறுவர்கள் படிப்பதற்காக ஒரு இலவச நூலகத்தைத் திறந்து வைத்து, அங்கே வந்து படித்துப் பயன்பெற ஊக்கமூட்டினார். இங்குதான் கார்னகி பலவற்றைப் படித்துத் தன் அறிவை மேம்படுத்திக் கொண்டார். இந்த நூலகம் அமைந்ததை நன்றியோடு நினைத்தார் கார்னகி. “பிற்காலத்தில் எனக்குச் செல்வம் வந்தால், மற்ற ஏழைச் சிறுவர்களுக்கு இதுபோன்ற வாய்ப்பினை உருவாக்கிக் கொடுப்பேன்” என்று பலமுறை, பலரிடம் சொல்லியுள்ளார். அந்த வாய்ப்பு அமைந்ததும், அவர் அதைச் செயலாக்கியதும் பின்னாளில் நடந்தது.
மேலும் வாசிக்க…ஆளுமைச் சிற்பி மாத இதழைப் படியுங்கள்.
