படித்ததில் பிடித்தது
சின்னமனூர் சோமு
நூல்: வ.உ.சி.யும், பாரதியும்
தொகுப்பு: ஆ.இரா.வேங்கடாசலபதி, மக்கள் வெளியீடு, சென்னை-2
சுப்பிரமணிய பாரதி என்னும் பெரியார் திருநெல்வேலி ஜில்லா எட்டயபுரம் சமஸ்தானம் எட்டயபுரத்தில் பிறந்தவர். அவர் தகப்பனார் பெயர் சின்னச்சாமி அய்யர். அவர் எட்டயபுரம் சமஸ்தானத்தில் ஓர் உத்தியோகம் புரிந்துகொண்டிருந்தார். அவர் காலத்தில் என் தகப்பனாரும் அந்த சமஸ்தானத்தின் வக்கீலாகயிருந்தனர். என் தகப்பனார் உடன் அவர் என் சொந்த ஊராகிய ஓட்டப்பிடாரத்திற்கு அடிக்கடி வருவதுண்டு. அக்காலத்தில் என் ஊரில் தாலுகாக் கச்சேரியும், தாலுகா மேஜிஸ்டிரேட்டுக் கோர்ட்டும் இருந்தன. அவ்விரண்டில் ஒன்றில் ஏதேனும் ஒரு ஜோலியாக அவர் என் ஊருக்கு வருவார். என்னூருக்கு வந்த காலங்களில் அவர் என் வீட்டிலாவது, என் வீட்டிற்கு மேற்கேயுள்ள பழைய பாஞ்சாலங்குறிச்சித் தாளுபதியபிள்ளை வீட்டுக் கூடத்தின் மாடியிலாவது தங்குவார். அப்போது எனக்கு வயது 15 அல்லது 16 இருக்கும். அவர் என்னோடும் மற்றை யாரோடும் பேசிய மாதிரியிலிருந்து அவர் ஒரு பெரிய மேதாவியென்று நான் நினைத்தேன். அவரிடம் நான் சென்ற சமயங்கள் சிலவற்றில் அவருக்கு ஒரு மகன் இருப்பதாகவும், அவன் அதிபுத்திசாலியென்றும், அவன் சிறுபிள்ளையாயிருந்தும் தமிழில் சுயமாகப் பாடுவானென்றும் என் தகப்பனார் என்னிடம் சொல்வதுண்டு. அச்சிறு பிள்ளைதான் சுப்பிரமணிய பாரதி என்று இப்பொழுது உலகமெல்லாம் புகழ்பெற்று விளங்கும் பெரியார்.
இப்பெரியாரை நான் முதல் முதலாகப் பார்க்கும் பாக்கியம் பெற்றது அவர் சென்னையில் ‘இந்தியா’ என்னும் பெயர்பெற்ற தமிழ்ப் பத்திரிகையின் ஆசிரியராயிருந்து அதனை நடத்தி வந்த ஒரு இடத்தில் தான். அது 1906-ஆம் வருஷ ஆரம்பமாக இருக்கலாமென்று நினைக்கிறேன். திருவல்லிக்கேணியில் சங்கிராம செட்டி தெருவில் என் நண்பன் ஒருவன் வீட்டில் தங்கியிருந்தேன். அங்கிருந்து நான் பட்டணம் போகிற வருகிற வழியில் கண்ட ஒரு பெரிய வீடு ‘இந்தியா’ என்ற பத்திரிகை அதிபர் திருமலாச்சாரியார் வீடு என்று தெரிந்தேன். ஒரு நாள் மாலை 4 மணிச் சுமாருக்கு நான் ‘இந்தியா’வின் அதிபரைப் பார்க்கக் கருதி அவர் வீட்டுக்குள் புகுந்தேன். அங்கிருந்தோர் அவர் மாடியில் இருக்கிறார் என்றனர். நான் மாடிக்குச் சென்றேன். இள வயதுள்ள ஓர் அய்யங்காரைக் கண்டேன். அவர் தான் ‘இந்தியா’வின் அதிபர் என்று நினைத்து அவரை உசாவினேன். அவர் ‘ஆம்’ என்றார். அவரிடம் என் ஊரும் பேரும் சொன்னேன். உடனே அவர் மாடியின் உள்ளரங்கை, நோக்கி “பாரதி! உங்கள் ஊரார் ஒருவர் வந்திருக்கின்றார்” என்று கூறினார். உடனே அங்கிருந்து பாரதியும் வேரொருவரும் வந்தனர். அய்யங்கார் “இவர்தான் ‘இந்தியா’வின் ஆசிரியர் சுப்பிரமணிய பாரதி” என்றார். அவர் என் ஊரையும் பேரையும் உசாவினர். “ஓட்டப்பிடாரம் வக்கீல் உலகநாத பிள்ளை மகன் சிதம்பரம் பிள்ளை” என்றேன். “உங்கள் தகப்பனார் என் தகப்பனாரின் அத்தியந்த நண்பர். அவர்களை எனக்கு நன்குத் தெரியும் உங்களைப் பற்றி கேள்விப்பட்டிருக்கிறேன்” என்றார் பாரதியார். நால்வரும்-பெரும்பாலும் பாரதியாரும் நானும் சிறிது நேரம் தேச காரியங்களைப் பற்றிப் பேசிக்கொண்டிருந்தோம். அப்பேச்சு அவரைக் கம்பர் ஆகவும் என்னைச் சோழனாகவும் நான் நினைக்கும் படி செய்தது. நால்வரும் மாலை 5 மணிக்குத் திருவல்லிக்கேணிக் கடற்கரைக்குச் சென்றோம். அங்கிருந்து வங்காளத்தின் காரியங்களையும் பெபின் சந்திர பாலர் முதலியோரின் பிரசங்கங்களையும் செயல்களையும் பற்றிப் பேசிக்கொண்டிருந்தோம். என் உள்ளத்தில் மின்மினிப் பூச்சி போல் ஒளிர்ந்து கொண்டிருந்த தேசாபிமான தொகுப்பு விளக்குப் போல ஒளிவிட்டுப் பிரகாசித்தன. நால்வரும் வீடு திரும்பினோம். பின்னர், நாள்தோறும் நான் ‘இந்தியா’ அதிபர் வீட்டிற்கும், இந்தியா ஆபீஸ்க்கும், கடற்கரைக்கும் செல்லலானேன். அதிபரும் ஆசிரியரும் நானும் பேசலானோம். ஆசிரியரும் நானும் முறையே கம்பரும் சோழனுமாகி, மாமனாரும் மருமகனும் ஆயினோம்.
ஒரு நாள் மாலையில் நாங்கள் மூவரும் கடற்கரையில் வங்காளத்தை பற்றிப் பேசிக் கொண்டிருந்த வேளையில், அங்குக் காளி தேவிக்கு வெள்ளாடு பலி கொடுப்பதைப் பற்றிப் பலர் பேசிய பேச்சிற்கு என் மாமனார் ஓர் வியாக்கியானம் செய்தார். அவ்வியாகியானத்தைக் கேட்டதும் நான் கொழுத்த தேசாபிமானியாகி விட்டேன். அதுமுதல் அவர் என் வீட்டிற்கு வரவும், என்னோடு உண்ணவும் உறங்கவும், நான் அவர் வீட்டிற்கு போகவும், அவரோடு உண்ணவும் உறங்கவும் ஆகியிருந்தோம். பிரான்ஸ் தேசத்துச் சரித்திரமும், இத்தாலிய தேசத்துச் சரித்திரமும் அவை போன்ற பிறவும் அவர் சொல்லவும் நான் கேட்கவும் இத்தாலி தேசாபிமாணி மிஸ்டர். மாஸிணிபான் தேசவூழியியளவன் இத்தாலி சங்கத்தின் அங்கத்தினராகச் சேர்ந்தோர் செய்து வந்த பிரமாணச் செய்யுளை ஆங்கில பாஷையில் என் மாமனார் எனக்கு படித்துக் காட்டினார். அதனைக் கேட்டதும் நான் சொக்கிப் போனேன். அச்செய்யுளைத் தமிழ் பாட்டாக மொழிபெயர்த்துத் தரவேண்டும் என்றேன். அவர் அதனை அன்றே தமிழ் பாட்டாக மொழிபெயர்த்து தந்தார். அது தான் ‘‘பேரருட் கடவுள் திருவடியாணை’’ என்று தொடங்கும் பாட்டு.